27 sierpnia 2010

Chełm. Bieluch



            
       Ja to mam dobrze! Wystarczy, że podrapię w lewą piętę ducha Bielucha i szczęście się do mnie uśmiecha od rana do wieczora i od wieczora do rana. Musi to być jednak duch Bieluch w specjalnej postaci, a mianowicie jego kredowa, solna lub gliniana miniaturka szczęścia. A jak zjem słynny w całym kraju bieluchowy serek,  to nie tylko szczęście się uśmiecha, ale i ja sama...
-         Jak głupi do sera? Ktoś może pomyślał?
-         O nie!  To zniewaga!
  
       Kto był w Chełmie, potwierdzi, że mówię prawdę. Mamy tu ducha Bielucha. Jest strażnikiem chełmskich podziemi kredowych. Straszy rzezimieszków i poszukiwaczy skarbów, choć nie wiem, czy nie bardziej strachu napędzają mieszkające z nim nietoperze.  Spełnia jedno  życzenie każdego, kto  położy rękę na kredowej ścianie w 'komnacie życzeń' i w ciemności je wypowie. Jest dobrotliwy, kto jednak naruszy spokój ducha, będzie błądził po zakamarkach podziemi.  Jego królestwem są podziemne korytarze kredowe. Skąd się wzięły?  
        
       Dawno... dawno temu... ludność w ramach działalności gospodarczej "na czarno", każdy pod swoją piwniczką, wydobywała kredę, która służyła jako bielidło do twarzy, proszek do czyszczenia zębów, a także metali. Nic tak pięknie nie wyczyściło srebra, jak kredowy proszek lub maść. Krążą wieści, że z kredowych bloków budowano domy. Naukowcy stwierdzili jednak, że jest to podobna do kredy opoka.
Popyt na kredę był, więc korytarzy powstawało coraz więcej  i...  więcej.

A jak pod ziemią spotkało się kilku ‘górników’, tworzono skrzyżowania i rozgałęzienia. Gdy trafiło na siebie dwóch niezgodnych i jeden drugiemu nie chciał ustąpić, mijali się piętrowo. Korytarze więc przypominają poplątaną pajęczynę. W jednym miejscu się łączą, w innym rozmijają albo biegną wielopoziomowo. Niektóre przebiegają nawet na głębokości 25 metrów.
       
       W XIX wieku podziemne chodniki zaczęły się zapadać i władze zabroniły wydobywać kredę. W czasach grabieżczych najazdów na miasto chroniła się w nich ludność, chowano tam skarby. Podczas II wojny światowej schronienie w kredowych podziemiach znajdowali liczni Żydzi.
       
Z czasem o kredowym labiryncie zapomniano... 

       Aż do lat sześćdziesiątych XX wieku, kiedy to sam przypomniał o sobie. W centrum Chełma zapadła się ulica, tuż przy zabytkowym budynku, w którym między innymi znajdowało się przedszkole. Budynek nie zawalił się i stoi do dziś, ale w przedszkolnym korytarzu zapadła się podłoga i popękały ściany. Z pomocą sióstr zakonnych, mieszkających po drugiej stronie korytarza, przedszkole ewakuowano. Pamiętam to doskonale, ponieważ dyrektorką owego przedszkola była moja Mama.
Innym razem niemal znikła jadąca ulicą ciężarówka, zapadając się w kredzie. Ulicę naprawiono,  podziemia wzmocniono i udostępniono turystom. Teraz każdy ma okazję do spotkania ducha Bielucha. Może też każdemu spełni jedno życzenie?
      
       Według legendy Bieluch jest duchem białego niedźwiedzia widniejącego w herbie Chełma. A skąd biały niedźwiedź? Przecież białym jest niedźwiedź polarny, więc  nie mógł występować na tym terenie, o!
To zagadka! Kto rozwiąże?
   

Oto nagroda:
moje wyobrażenie ducha Bielucha zmaterializowane w masie solnej. Ten nie przestraszy, bo to wersja bardziej misiaczkowa, niż niedźwiedzia. I choć nie wystawia pięty do podrapania, to szczęście przynosi...



Rozwiązanie zagadki.

~Nola 23 SIERPNIA, 2010 O 11:33 AMWitaj Elu, serek Bieluch jest mi znany, lubiany i zjadany. A Twoje duszki są prześliczne i dobrotliwe. A biały niedźwiedź w waszym herbie to pewno nasz brunatny miś utytłany w kredowym proszku. Tak ja bym wytłumaczyła tę osobliwość. Pozdrawiam.
~patmar, 25 SIERPNIA, 2010 O 10:09 PMJa też się domyśliłam skąd się wziął biały miś, ale niestety spóźniłam się z odpowiedzią… Może innym razem się uda 🙂 A swoją drogą to Twoje miasteczko jest bardzo intrygujące i pełne tajemnic. Pobujałam się trochę w fotelu, świetnie odpoczywam na Twoim blogu, przy tym malowniczym kominku:)
~Asia Gryc, 22 WRZEŚNIA, 2010 O 12:49 PMOoo, co do niedźwiedzia, to słyszałam, że podczas najazdów na Chełm, niedźwiedź wystraszył wojska plądrujące miasto. Był to brązowy niedźwiedź, ale ubrudził się kredą na biało :).

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Jak opublikować komentarz?

Jeśli nie masz KONTA GOOGLE, to..można wybrać:

- NAZWA /ADRES URL - w..okienku NAZWA wpisać nick i w..okienku ADRES wkopiować adres swojego bloga.

- ANONIMOWY - w tej opcji proszę podpisać się w..komentarzu.

W komentarzu można stosować kursywę i czcionkę pogrubioną.