Kwiat paproci nie zakwita w Walentynki

09 lutego 2009
Kwiat paproci nie zakwita w Walentynki
  https://aleblogowanie.wordpress.com/2009/02/09/kwiat-paproci-nie-zakwita-w-walentynki/

       Kwiat paproci zakwita w Noc Świętojańską z 23 na 24 czerwca i wróży pomyślny los. Zaraz po północy chłopcy z dziewczętami udają się do lasu w jego poszukiwaniu. Tak naprawdę nikt nie liczy, że odnajdzie kwiat prawdziwy. Raczej symboliczny, bo w czerwcową ciepłą noc świętojańską jest okazja do pospacerowania po lesie w świetle księżyca, do pocałunków pod gwiazdami i wyznań miłosnych, a nawet oświadczyn.

Ciepło, pięknie, przyroda w całej swej soczystości. Drzewa, pohukujące sowy, kwiaty, wszystko zdaje się tańczyć i zapraszać do miłosnego tańca.

       

       Niedługo Walentynki. Podobno ten dzień jest świętem zakochanych, a nie Noc Świętojańska.

Naprawdę?

Ja tego blefu nie kupuję!

Ja cudzych zwyczajów nie kalkuję!

Ja poczekam do czerwca – na Noc Świętojańską – prawdziwe święto miłości i pragnących się zakochać. Na zabawy przy ogniskach, na wykrzesane kawałkami drewna ognie świętojańskie, na rozśpiewane kręgi panien i akrobatyczne skoki kawalerów przez ogień.

A potem poobserwuję płynące na rzece rozświetlone płomieniem świec wianki. 

Wspomnę, jak Noc Świętojańska stała się dawno... dawno temu naszym świętem zakochanych, w które:

Zakwita w puszczach dziwny kwiat paproci,
Na jedną chwilę w tajemniczym cieniu
Cały świat blaskiem czarodziejskim złoci,
Lecz można tylko dotknąć go w marzeniu.

Młodość, co wierząc sama cuda tworzy,
Umie go dojrzeć w cudowności lesie,
Żadne widziadło w biegu jej nie strwoży
Pewnej, że skarb ten na sercu uniesie.

A choć nie uszczknie kwiecia ideału,
Co pod jej ręką jako sen przepada,
Jednak ma chwilę ekstazy i szału,
W której jest pewna, że niebo posiada,

Gdy się dwa serca spotkają tęskniące,
Pełne nadziemskiej piękności i żalu,
Gdy objawienie miłości jak słońce
Na ust spłonionych zabłyśnie koralu;

Gdy po raz pierwszy drżące a wstydliwe
Te usta w jeden pocałunek spłyną,
Gdy przez nie dusze połączyć się chciwe
Jako dwie fale w oceanie giną -

Natenczas w uczuć wezbranych powodzi,
W tej błyskawicy duchów idealnej,
Kwiat ów cudowny tajemniczo wschodzi
I w pocałunku kwitnie niewidzialny!

Tyle też jego trwania. Gdy z zachwytu
Zbudzona dusza chce go ująć w dłonie -
Zniknął bez śladu... Tylko wśród błękitu
Zostały po nim jakieś dziwne wonie.

       /Adam Asnyk."Kwiat paproci"/

       Ze zmarzniętym nosem, w scenerii dawno przekwitłej, a jeszcze nie rozkwitłej przyrody, zwolennikom amerykańskich Walentynek, pasujących do nas jak pingwin do Sahary, życzę  słodkich czekoladowych serduszek w czerwonych pazłotkach.

Od szefa i szefowej, od sąsiadki i sąsiada, od kolegi i koleżanki, od wszystkich dla wszystkich...

Trzeba uważać tylko na datę ważności, bo czasami są to przerobione na serduszka bombki choinkowe, które niedługo, /jeśli nie sprzedadzą się/ zamienione zostaną w jajeczka od zajączka. 

dla świętujących zimą znalazłam nawet coś czerwonego na śnieżnym polu

komentarze

komentarze : https://aleblogowanie.wordpress.com/2009/02/09/kwiat-paproci-nie-zakwita-w-walentynki/