Kiełkownik

Kiełki, czyli zapiski, które nie doczekały się  rozwinięcia tematu.

1. Bez tytułu.

     Dawno temu pan Kim Dzong udał się w daleką podróż do Seulu, aby załatwić interesy handlowe. Po przybyciu dowiedział się, że właśnie zmarł jego przyjaciel. Pan Kim czym prędzej zakończył swoje sprawy zawodowe, nie wypadało bowiem odwiedzić rodziny przyjaciela "przy okazji". Potem wrócił do swego miejsca zamieszkania i ponownie udał się w długą drogę do Seulu, aby krewnym przyjaciela złożyć wyrazy ubolewania z powodu nieszczęścia, jakie ich spotkało.

To miała być notka z kategorii „polityka i społeczeństwo”. Z jakiej okazji? Nie pamiętam...

2. Rozpalanie ognia - sztuczka survivalowa.

     Zabłądzisz zimą w lesie albo w górach? Zimno ci, a nie masz zapałek? Jest sposób na ogrzanie się przy ognisku. Wystarczy znaleźć bryłę czystego lodu, przyciąć na kształt grubego dysku, a następnie lód wypieścić i wygłaskać.  Pod wpływem ciepła rąk, wierzchnia warstwa lodu roztopi się, a następnie zamarznie tworząc gładziutką, jak ze szkła powierzchnię.
Teraz wystarczy ustawić powstałą soczewkę tak, aby przechodzące przez nią promienie słoneczne padały na stosik gałązek i suchych traw.

Im lepsza się uda soczewka, tym szybciej rozpalisz ognisko.  Najlepsza jest z jednej strony wybrzuszona, a z drugiej prawie płaska.  W stronę słońca trzeba wystawić brzuszek soczewki.

Różnych  sztuczek miało być więcej. Może - sądząc, że to nic ciekawego -  nie chciało mi się opisywać? 

3. Kury, czy co?

     "Ludzie będą gadać i wszystko rozgrzebywać. Człowiek nie pochodzi od małpy, tylko od kury." /Carlos Ruiz Zafón/

Nawet nie pamiętam, w odzewie na jakie wydarzenie tę myśl miałam rozwinąć.

 4. Harmonia Uniwersum.

Iść drogą Maat...Czynić Maat

     Maat - w mitologii egipskiej bogini praw porządku, harmonii i sprawiedliwości - towarzyszy mi od pierwszego wpisu na forum internetowym. Jej wizerunek wybrałam do swojego profilu w sieci lata temu. Na blogu „Opowiastki przy kominku” mam do dziś w panelu bocznym Maat i napis: Iść drogą Maat... Czynić Maat...

W ”Kiełkowniku” luźne notaki:

-Reguły wartościujące moralnie, wyróżniające dobro i zło, sprawiedliwość i niesprawiedliwość, prawdę i kłamstwo, porządek i nieład.

-Dokonywanie wyborów pozytywnych, czyli życie zgodne z ładem moralnym i zwalczanie zła.

-Etyka - kwestią ludzkiej woli i zgody ludzi.

I tyle. Dokument datowany w 2007 roku.

5. Bez tytułu.

     Na pustynię zabierałam lemoniadę w proszku. Sama woda nie gasi pragnienia na dłużej, bo przelatuje przez organizm bardzo szybko, nic w nim nie pozostawiając. Woda musi być więc czymś wzbogacona. Lepiej oczywiście cytryną wzbogacić, ale ta mniej wygodna, niż proszek w torebkach. Nawadniać się trzeba też "psychicznie" - dać czas mózgowi, by zarejestrował fakt nawodnienia organizmu. To znaczy każdy łyk (zwłaszcza, gdy mało napoju mamy) przytrzymywać w ustach i "bulgotać", jakby się zęby płukało. Bulgotać! Bulgotać, kochani!

Chyba tę notatkę wykorzystałam gdzieś, jako komentarz. A o czym miał być post? Kto to wie?

6. Relacje z Ukrainy.

-Fontanna łez w Bahczysaraju a Puszkin.

-Piękna Julia a woda dla Lwowa.

-Kiedy tak płynęłam statkiem spacerowym i długo... długo obserwowałam górę Ajudah, odczuwałam wewnętrzny spokój. Zdawało mi się, że żyję w harmonii z tym, co mnie otacza.  Boję się wody, a morze, kiedy jest spienione - takie jak w pierwszej części  XVIII sonetu Adama Mickiewicza -   budzi we mnie grozę. Tego dnia było jednak spokojne i czułam się bardzo "swojsko" i bezpiecznie.  Słońce zachodziło...  zobaczyłam,  jak morze mieni się i lśni. Zupełnie, jak w sonecie... to srebrne, to tęczowe... I choć chwilami czarne, to... po prostu piękne i nie wzbudza żadnego lęku  i zagrożenia. Taki spokój i harmonia...

-Zajęta szybkim zwiedzaniem, jak to na wycieczce bywa, nie zwróciłam uwagi na balkony w blokowiskach. Kiedyś to były składy rupieci oraz zużytego w ubikacji papieru. Widziałam jednak, że odbywa się taka "fasadowa" transformacja, jak u nas była. Od frontu, szczególne, gdy na parterze są sklepy albo restauracje, budynek jest odnowiony. Widać też sporo remontowanych zabytków. Te kontrasty  (także w motoryzacji) są tak demonstracyjnie prezentowane, jak u nas na początku transformacji. Odbywa się  show kolorów, bajerów, świecidełek, zachodniego plastiku... a w tle szarzyzna i ciemności.

Dopisek 19 stycznia.

Z tego etapu podroży jeszcze do opisania jest dacza Czechowa, Ałuszta, Symferopol, najdłuższa na świecie czynna linia trolejbusowa wynosząca 86 km.

-Amerykańska Statua Wolności niech się schowa wobec tego monumentu! Rewelacja! To pomnik Matki Ojczyzny. W podstawie mieści się kilkupiętrowe Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Całość ma ponad 100 metrów wysokości.  Jakoś w to wątpię, ale podobno wykonana jest z tytanu. Góruje nad położoną nieopodal Ławrą Peczersko - Kijowską. Plotki głoszą, że miało to symbolizować górowanie władzy świeckiej nad duchowną. Pomniki na Ukrainie są przepiękne. Niektóre - to prawdziwe dzieła sztuki. Szczególnie podobają mi się pomniki scenek z filmów. Lubują się wprost w takich pomnikach.

Szkoda, że nie dokończyłam relacji z Ukrainy. Teraz - na zimno - to by było... nie to!

7. Rekultywacja działki po powodzi.

W kiełkowniku jest tylko "UFFF!" i zdjęcia.

     Wygląda na to, że moje posty po kilka lat kiełkują, hi, hi... Do powyższych tematów już chyba nie powrócę. Niech więc nie zajmują miejsca w komputerze. Tutaj będę je traktować, jako pamiątkę...  "zacięcia"?