Egipt starożytny. Królewski cmentarz w dolinie. Grobowiec Tutanchamona - najsłynniejszy grób świata

       Dolina Królów - nekropolia królewska, położona w Tebach Zachodnich w Górnym Egipcie, jest miejscem pochówku władców starożytnego Egiptu od XVIII do XX dynastii. Pierwszym faraonem, który nakazał budowę swojego grobowca  z dala od znanych nekropoli, był Totmes I , ostatnim, który upodobał sobie dolinę - Ramzes XI.
Egipcjanie przywiązywali dużą wagę do życia po śmierci. Wierzyli, że człowiek żyje tak długo, jak długo przetrwa jego ciało, które jest siedzibą duszy. Dlatego zwłoki mumifikowano, a do grobu wkładano przedmioty mające zapewnić zmarłemu wygodne i dostatnie życie w zaświatach. Na ścianach grobowców egipskich widnieje napis:

"Wymówić imię zmarłego to przywrócić mu życie"

       Jednym z najbardziej znanych dziś władców starożytnego Egiptu jest faraon Tutanchamon, którego imię rozsławili archeolog Howard Carter i lord  George Carnarvon. Odkrycie przez nich   grobowca Tutanchamona  zapewniło temu  królowi  sławę oraz nieśmiertelność.

      
       W komorze grobowej w Dolinie Królów znaleziono przykrytą granitowym wiekiem kwarcytową skrzynię trumienną, zawierającą trzy /włożone jeden w drugi/ sarkofagi  antropoidalne, czyli mające kształt człowieka.  Dwa większe były wykonane ze złoconego drewna, a wewnętrzny - cudowny sarkofag, w którym znajdowała się mumia króla - ze szczerego złota. Przedstawia on  władcę, jako króla Ozyrysa. W rękach skrzyżowanych na piersiach trzyma symbole władzy królewskiej - bicz i laskę pasterską. Głowę mumii ochraniała złota maska, wiernie odtwarzająca rysy twarzy. Złota maska faraona Tutanchamona zwraca uwagę kolorystyką. To złoto i błękit - użyte do zdobienia maski. Kolor błękitu - ultramaryna uzyskiwany był z minerału lapis - lazuli, czyli drogocennego lazurytu. Symbolizuje boskość. Podobnie, jak złoto, które nie ulega degradacji i dlatego według starożytnych Egipcjan było jedynym materiałem godnym reprezentować ciało boga. Każdy Egipcjanin wiedział, że ciało bogów jest ze złota, a faraon to "Horus żyjący na ziemi".

       Faraon ma na głowie chustę /nemes/ w błękitno - żółte pasy, którą mogli nosić tylko władcy. Chusta gładko przylega do czoła, odsłania uszy, a z boków opada na ramiona. Nad czołem chustę zdobi postać atakującej samicy kobry i łeb samicy sępa - symbole bogiń będących patronkami Górnego i Dolnego Egiptu. Mają one czuwać nad bezpieczeństwem zmarłego władcy, odstraszając intruzów zakłócających wieczny spoczynek. Twarz maski pokazuje delikatne, wręcz dziewczęce rysy młodziutkiego władcy. Broda - sztuczna, zapleciona jest oznaką boskiego statusu. Zakrzywiony do góry koniec brody oznacza, że władca należy do świata umarłych.

       "Skazany na zapomnienie" a  wciąż  pamiętany Tutanchamon - dwunasty władca XVIII dynastii zmarł najprawdopodobniej w 1323 r. p.n.e. w wieku około 18 -19 lat. Rządził niecałe 10 lat. Niewiele wiadomo o życiu Tutanchamona. Archeolog Howar Carter powiedział: "Na podstawie tego, co wiemy, można by rzec bez wątpliwości, że najbardziej znanym wydarzeniem jego życia było to, że umarł i został pochowany". 
 

Czy wszystkie inne opisane wydarzenia z życia Tutanchamona są  jedynie domysłami naukowców?
      
       Wiadomość o odkryciu grobowca Tutanchamona obiegła cały świat i  chociaż wykopaliska oraz prace w grobowcu trwały do roku 1928, to już od 1926  r. do Doliny Królów  zaczęli przybywać turyści. Rozgłos przyczynił się do powstania legendy o zemście faraonów na osobach, które zakłóciły spokój grobowca. Powstało także wiele mniej i bardziej prawdopodobnych, bo popartych badaniami naukowymi opowieści o młodziutkim królu.

komentarze - zlikwidowane przez BLOOG.PL. WP