Historia pewnej koronki

LISTOPAD 6, 2009

       Któż nie zna koronek, ażurowych plecionek i dzierganek, często o dużych walorach artystycznych. Serwetkami koronkowymi różnego kształtu, choć przeważnie okrągłymi, nasze babcie zdobiły  stoły i kredensy. Długie i wąskie szydełkowe cuda, niejednokrotnie własnej roboty, przyszywały do płóciennych, nakrochmalonych i starannie uprasowanych halek lub stosowały jako wstawki do bielizny pościelowej, będącej wianem niemal każdej panny młodej.

Misternie, oczko po oczku, łańcuszek po łańcuszku, słupek po słupku, dziergały panny swoje koronki. Ciekawe, czy zdawały sobie sprawę z tego, czego to świadkiem ich plecionki będą? A przecież każda z nich miała potem swoją historię. Jedna stawała się świadkiem wielkiej miłości, inna śmierci, a jeszcze inna była uczestnikiem wesołych biesiad przy stole.

Koronka mojej babci też ma swoją historię. Dziergana w panieństwie z przeznaczeniem na ozdobę poszwy i poszewek na wiano, stała się w noc poślubną Koronką Miłości - niemym świadkiem  miłosnych uniesień w tej niezwykłej urody pościeli. Z czasem babcia oderwała ją od poszwy i poszewek i przyszyła do halki. Kiedy nastała moda na spódnice wąskie, babcia  halki porwała na ścierki, zaś koronkę złożyła w kufrze na strychu. Odnalazłam ją tam i pomyślałam:
- zbyt piękna jesteś, by cieszyć tylko pająki i nietoperze.

     Akurat była moda na szyfonowe, zwiewne i przezroczyste sukienki na podszewce, więc "Koronkę Miłości" przyszyłam do spodziku ulubionej kreacji. Już nie nakrochmalonego i szeleszczącego, ale ze zwykłej sztucznej podszewki. Zalotnie prześwitywała przez tkaninę sukienki, zwracając na siebie uwagę przystojnych panów, a szczególnie jednego, który postanowił z bliska ją podziwiać i nie przez szyfon. Pewnego dnia zapragnął także dotknąć babcinego dzieła, a kiedy to uczynił, koronka zaczęła iskrzyć. Co było dalej? Ten wątek z życia koronki jest z miłością na pierwszym planie i seksem w tle, a może odwrotnie – nie pamiętam już. ;-) Pominę go, ponieważ blog nie jest oznaczony, jako dla dorosłych.

Koronki już nie mam, ale jej historia nie zakończyła się. Ma ciąg dalszy. I to jaki! Brylowała na  pewnym wernisażu, a także ma szansę stać się elementem tkaniny artystycznej. Wyruszyła po prostu na podbój świata!

Komentarze: https://aleblogowanie.wordpress.com/2009/11/06/historia-pewnej-koronki/