KLIK DOBRY kontra WITAM

     Nie wiem, dlaczego zawsze raziło mnie słowo „witam” używane w korespondencji elektronicznej oraz na forach internetowych.  Wolałam jednak „witam” od „dziendoberek” - czytane przeze mnie o północy, czy „dobry wieczór” wczesnym rankiem.  Jak więc przywitać się, skoro nie wiem, o jakiej porze dnia listel, czy wpis na forum będzie czytany? „Szanowny Panie”, czy „Kochana Zosiu” na początku maila do nieznajomej osoby z internetowego sklepu lub w komentarzu na blogu wygląda dziwnie, a może nawet fałszywie.

Dumałam... Dumałam... I wymyśliłam „Klik dobry”. Natychmiast też zaczęłam używać tego powitania/pozdrowienia. Spodobało się, a nawet zostało przyjęte do stosowania przez wielu znajomych.

       Teraz jestem dumna z siebie, że nie wiedzieć czemu, nie tolerowałam powszechnie używanego w korespondencji „witam”. Otóż językoznawcę i wykładowcę profesora Jerzego Bralczyka także razi to słowo.

prof. Jerzy Bralczyk
http://jerzybralczyk.bloog.pl/

       Mnie także często razi. Najbardziej, gdy na przykład student wchodzący na egzamin mówi do mnie "witam". Nie podoba mi się też na początku listu mejlowego i to nie dlatego, że upatruję w tym brak szacunku. Przede wszystkim dlatego, że to słowo jest raczej związane z mówieniem, a nie pisaniem.

Niektórym wydaje się, że "witam" ze względu na krótkość formy może zostać zastosowane w każdej sytuacji. Jednak nie do końca tak jest. Słowa bowiem mają określony zakres stosowalności, mają swoją tradycję. Słowo "witam" stosował ten, kto witał kogoś u siebie. Podczas spotkania się dwóch osób, ta o trochę wyższym statusie mogła powiedzieć "witam".

Łączy się ono z kontaktem bezpośrednim. Dlatego zastosowanie go w korespondencji mejlowej jako zupełnie neutralnego i uniwersalnego może naruszać decorum, zasadę stosowności. Zwłaszcza według tych, którzy się przyzwyczaili do pewnej etykiety.

Ho! Ho! Czyli... co? 

Jestem przyzwyczajona do etykiety 
i intuicyjnie przestrzegam zasady stosowności?

       Pan profesor Bralczyk wypowiedział się także na temat życzeń „miłego dnia” oraz pytań „w czym mogę pomóc?”. Są to wyuczone uprzejmości wzięte z kultury zachodniej. 

Mnie osobiście lekko denerwuje „w czym mogę pomóc?” Zwykle odpowiadam: proszę nosić mój koszyk z zakupami, albo: proszę wpaść do mnie posprzątać. Wiem... wiem.... to złośliwa i nieelegancka odpowiedź.