Myśli własne i zasłyszane

Chciałabym kraju, w którym media i politycy mówią prawdę, urzędnicy głaszczą po głowie i pomagają wypełniać kwity, służba zdrowia działa bez zarzutu, szkolnictwo raduje serce, a społeczeństwo wstaje co rano emitując optymizm i promienne uśmiechy.

Nie cierpią tylko martwi i szaleńcy.

Ten, co przynosi dobre wiadomości, będzie szczęśliwie żyć.

Człowiek jest potrzebny, dopóki ma się do niego sprawę.

Gdziekolwiek jego noga stanie, sto lat trawa nie rośnie.

Niszcząc nosiciela, pasożyty umierają wraz z nim.

Tajemnica - to ukrywać serce przed swoim językiem. 

Umysł jest, jak spadochron. Nie działa, jeśli nie jest otwarty.

Jeśli śnieg dotknie twoich stóp, to ja zamarznę.

Nie podchodź do błota, bo się zabrudzisz. Nie pij zepsutej wody, bo się strujesz.

Marzenia, tak jak ludzie są żywe. One też oddychają. Nie należy pozostawiać marzeń bez oddechu.

Róża jest dobra dla tych, którzy są dobrzy dla niej. Innym pokazuje kolce.

Nie będzie cię tam, gdzie nie dojdziesz.

Po każdej trudności przychodzi łatwość.

Każda chmura ma ukrytą w sobie srebrną podszewkę.

Dobry wróg jest lepszy od złego przyjaciela.

Krew jest czysta, dopóki płynie w żyłach.

Nic, co widzisz wkoło siebie nie jest tym, czym zdaje się być. Gdyby tak było, to woda, którą nabierzesz z rzeki lub morza miałaby kolor niebieski.

Nie tylko te rzeczy, które cię otaczają, ale i to, co jest w środku nie jest tym, czym się wydaje.

Tak bardzo, jak sam jesteś winny, tak samo obwiniasz innych.

Gdy podrzucamy dziecko do góry, ono się radośnie śmieje, bo wie, że je złapiemy. To się nazywa zaufanie.

Kładziemy się spać, nie mając pewności, czy rankiem dane nam będzie obudzić się. Mimo to, przed zaśnięciem nastawiamy budzik. To się nazywa nadzieja.

Z powodu długotrwałej suszy, mieszkańcy pewnej wsi zebrali się na wspólną modlitwę o deszcz. Tylko jedna osoba wzięła ze sobą parasol. To się nazywa wiara.