W sieci zła

       Wchodzimy w życie i robimy wszystko po raz pierwszy. Po raz pierwszy stawiamy pierwsze kroki. Po raz pierwszy wymawiamy pierwsze słowa. Pierwszy raz wiążemy but i po raz pierwszy płaczemy ze złości, że nam coś nie wychodzi. Potem kochamy po raz pierwszy i po raz pierwszy bierzemy ślub. Po raz pierwszy idziemy do pracy i po raz pierwszy mamy szczerze dość. Później po raz pierwszy żegnamy bliskich i po raz pierwszy schylamy się po wyrzuconą gazetę. Po raz pierwszy jesteśmy zupełnie sami i po raz pierwszy naprawdę boli. Na koniec po raz pierwszy umieramy.

       Edyp uciekał przed przeznaczeniem. Faust przed starością. Nie uciekli.

       My uciekamy przed odpowiedzialnością, przed wyborem, przed odpowiedzią na pytanie o dobro i zło. Uciekamy przed głośnym powiedzeniem „tak” i uciekamy przed głośnym powiedzeniem „nie”. Uciekamy przed samotnością, godząc się na byle jakie przyjaźnie. Uciekamy przed ośmieszeniem, pędząc jak owce za innymi. Uciekamy przed bólem, opuszczając cierpiących. Uciekamy przed strachem, dokładnie zamykając za sobą drzwi. 

       Zły człowiek nieustannie zmieniał miejsce zamieszkania. Przeprowadzał się rok w rok. Zmieniał miasta i kraje. Opuszczał poprzedni dom i zaczynał życie od nowa w nadziei na lepsze. Nie znalazł dobrego! Nigdy nie wyrwał się z sieci, którą się oplatał. Kiedy był już stary, zrozumiał... Choć porzucał wszystko i wszystkich, nie mógł  rozstać się z jednym  -  z samym sobą. 

fot. mój syn