Patriotyzm i religijność... inaczej?

... że 2 maja jest  Dzień Flagi, to wiem, ale dlaczego z tego powodu nie wolno rąbać i „szurgać”?

       Zimnica. Drepczę po domu w góralskich ciapach i baraniej kamizelce. Śpię w barchanach i skarpetach.  W końcu, zziębnięta do szpiku kości, rankiem 2 maja postanawiam rozpalić w kotle albo kominku. Nie mam jednak czym, bo opał wypalony do ostatniego okruszka za sprawą przedłużonej w tym roku zimy. Nie zaopatrzyłam się w drewno i węgiel na majowe święta. Przede wszystkim z powodu niezaplanowanego budżetu na ten cel, a i prognozy pogody mówiły o słońcu i cieple w pierwszych dniach maja. Mam jednak na strychu stary stolik i stołek - schodki  z elementów czysto drewnianych. Nie są lakierowane, ani żadną inną chemią powleczone, bo impregnaty dawno już odpadły. Porozkręcam, kilka razy machnę siekierą i będzie opał, pomyślałam. Drewno twarde, nie próchno, da chociaż trochę energii - cieszę się na samą myśl. A najbardziej tym, że w ciepłej łazience wykąpię się na golasa, a nie w swetrze i rękawiczkach. Włosy też wymagają mycia bez czapki czy nauszników, hi, hi...

      Zaczynam działać. I co? I Święto Flagi mamy! Narażam się z tego powodu na uszczypliwą uwagę. Nawet dwie, bo od dwóch różnych osób. Pierwsza dotyczy szurgania w święto na strychu, a kolejna - rąbania w święto w piwnicy. „Szurganie” - to mocowanie się przez kilkanaście sekund z kłódką strychową, bo się zacina, a rąbanie - to odłupanie w niecałą minutę trzech szczapek na rozpałkę. Reszta elementów rozebranych mebli, z wyjątkiem stołowych nóg, które wymagają przecięcia piłą, zmieści się zarówno w kotle,  jak i w kominku w całości. Nie ma więc potrzeby stukać siekierą parę godzin. Czynności opisuję po to, aby dać wyobrażenie skali swojego 2-majowego przestępstwa wobec Ojczyzny i Boga.

"Wykłady" - i strychowy, i piwniczny - były w tonacji patriotyczno - religijnej.

- Niech żyje Święto Flagi! Niech się święci najdłuższa na świecie majówka! Niech patriotyzm bez szurgania i religia bez rąbania będą  przewodnią siłą narodu! Odpowiedziałam, jakoś tak, wykładowcom. Nic innego, z powodu osłupienia, nie przyszło mi do głowy.

I zaraz pomyślałam, że ja coraz mniej rozumiem to świętowanie i świętujących oraz patriotyzm i religijność. To jakieś zwariowanie wokół, czy we mnie samej?

     Pogoda poprawia się, słońce wychodzi zza chmur. Temperatura aż do 15 stopni w cieniu podskoczyła. Można zrzucić baranicę, a ja wciąż mam serce zmrożone porannymi uwagami. Staję się jakimś... soplem lodu, o!